Ogłaszamy otwarcie line upu na 2025 rok!

POVERTY'S NO CRIME, to zespół niezwykle doświadczony. Rok 1991 zapisany jest rokiem pierwszych nieśmiałych kroków muzycznych zespołu, to właśnie w tamtym okresie grupa nagrała swoje pierwsze dema. Sukces nastąpił w 1992 roku, kiedy wygrali Newcomer Rock Festival zorganizowany przez północnoniemiecką stację radiową „FFN”. Niedługo potem zespół wyruszył w trasę jako support takich zespołów jak Depressive Age i Waltari i wykorzystał okazję, aby podkreślić swój niezwykły talent.

W połowie lat 90. zespół podpisał kontrakt z berlińską wytwórnią płytową Noise Records, która w latach osiemdziesiątych była znana jako wytwórnia takich niemieckich gigantów metalu jak Helloween i Gamma Ray. Ich debiutancki album, SYMBIOSIS, nagrany w T&T-Studios w Gelsenkirchen i wyprodukowany przez Johna McGowana (Headhunter itp.), ukazał się wiosną 1995 r. i został ciepło przyjęty przez prasę. „Dzięki temu jednorodnemu, głębokiemu i przekonującemu debiutowi CD, Poverty's No Crime spełnili swoją wewnętrzną obietnicę i stworzyli solidną podstawę dla swojej przyszłości”, chwalił ROCK HARD, jeden z dwóch niemieckich uznanych magazynów metalowych.

Wiosną 1996 r. ukazał się ich drugi album THE AUTUMN YEARS. Po raz kolejny strony recenzji prasy metalowej rozświetliły się pochwałami. Tym razem recenzent ROCK HARD ogłosił płytę CD albumem miesiąca, podczas gdy EMP zachwycał się w swoim magazynie: „Proggerzy wszelkich kształtów, kolorów i rozmiarów po prostu muszą kupić album tego absolutnie wyjątkowego zespołu”. THE AUTUMN YEARS został przyjęty z pozytywnymi reakcjami nie tylko w Niemczech, ale także za granicą. BURRN, japońska biblia heavy metalu, przyznała albumowi 88 na 100 punktów, a czytelnicy wybrali Niemców do pierwszej 20 na liście albumów. Muzycy wyruszyli w trasę z Victory, a następnie wystąpili jako gość specjalny w trasie Virgin Steele/Angra, która objęła połowę kontynentu europejskiego w 1996 roku. Po występach na żywo w Hiszpanii, Portugalii, Włoszech, Grecji i Szwajcarii zespół został obsypany ogromnymi pochwałami. Pomimo tego wszystkiego Noise Records niespodziewanie zakończyło współpracę z zespołem.

Po przerwie na konsolidację szeregów, pięciu muzyków kontynuowało realizację swojego marzenia. W styczniu 1997 roku zespół zaczął pisać piosenki na nowy album. Poverty's No Crime znalazło nowy dom - Inside Out, w tym czasie najważniejszą niemiecką wytwórnię prog metalową, która miała pod swoimi skrzydłami takie wspaniałe zespoły jak Spock's Beard, Symphony X, Vanden Plas i Enchant. Jedne z pierwszych recenzji nowej płyty SLAVE TO THE MIND, napisano w Hard Rock & Metal Hammer, w wydaniu z sierpnia 1999 r.: „To właśnie sprawia, że ​​progresywny metal jest przyjemny - żadnych długich egoistycznych solówek, żadnych niepokojących przerw, żadnych niekończących się arii typu „kocham siebie”, ale po prostu - pomimo bogatej dekoracji - proste aranżacje, zapadające w pamięć haczyki i melodyjne refreny... Część materiału przypomina mi chwalebne dni Marillion („Wind And Light”), część wczesnego Fates Warning („The Senses Go Blind”), a mimo to SLAVE TO THE MIND nigdy nie traci swojego indywidualnego sznytu. Świetny album świetnego zespołu!”

Pod koniec 1999 roku No Crime Poverty'ego stanęło w obliczu pierwszej poważnej zmiany składu, gdy Marcello Maniscalco na klawiszach i basista Christian Scheele opuścili zespół, by zająć się innymi projektami. Niezrażeni tą stratą, pozostali trzej muzycy napisali nowy materiał. Jednak tuż przed wejściem do studia na nagrania ONE IN A MILION, znaleziono odpowiedniego faceta na wolne stanowisko za klawiszami: Jörg Springub okazał się idealnym kandydatem do zespołu, dzięki imponującemu występowi na płycie. ONE IN A MILLION został wydany w czerwcu 2001 roku i po raz kolejny międzynarodowa prasa muzyczna zareagowała niezwykle pozytywnie.

Zaraz po wydaniu albumu basista Heiko Spaarmann uzupełnił skład, a zespół zagrał kilka udanych koncertów z takimi zespołami jak Vanden Plas, Zero Hour, Pain Of Salvation i Anathema. Dwa lata później Poverty'S No Crime zaczerpnęło głęboki oddech świeżej kreatywności. Ponownie spędzili dwa miesiące w Soundgarten Studio, a rezultat trafił do sklepów płytowych w 2003 roku. Pod koniec października 2003 roku THE CHEMICAL CHAOS, piąta płyta zespołu, została wydana w Europie, a także w Ameryce Północnej przez Inside Out Music. Otrzymała ona przytłaczająco pozytywne recenzje w prasie muzycznej, takie jak „album miesiąca” w niemieckim METAL HEART, „10x dynamite” w magazynie ROCK HARD i wiele innych. Wraz z tym i wieloma koncertami w klubach i na festiwalach zarezerwowanymi na wsparcie THE CHEMICAL CHAOS, zespół doznał nieprzewidzianego niepowodzenia z powodu problemów zdrowotnych. Volker musiał przerwać wszelkie działania zespołu na ponad rok. Oprócz trwającego pisania piosenek spowodowało to w rzeczywistości przerwę do roku 2005, kiedy zespół zebrał się ponownie i postanowił rozpocząć przygotowania do nowego albumu.

W marcu 2007 roku zespół wszedł do studia Area 51 (Guano Apes, Helloween, Gamma Ray itp.) w Celle w Niemczech z producentem i gitarzystą Victory Tommym Newtonem. Dziewięć zupełnie nowych utworów odzwierciedlających różnorodność stylistyczną POVERTY'S NO CRIME zostało wydanych w sierpniu 2007 roku. Płyta SAVE MY SOUL reprezentuje cięższą stronę zespołu. Ponownie została wysoko oceniona przez międzynarodową prasę rockową i metalową, np. 8 punktów na 10 od niemieckiego magazynu Rock Hard.

Po kilku trasach koncertowych i udanych występach supportujących z Threshold zespół zrobił sobie przerwę twórczą, aby opracować nowe piosenki. Ta przerwa rozciągnęła się na okres dziewięciu lat. Jednak zespół nigdy nie zatrzymał się, aby spotkać się na próby lub popracować nad nowym materiałem. Ich działania po prostu nie zaowocowały nagraniem nowej płyty, ponieważ dla większości członków zespołu rodzina i dzieci stały się priorytetem w ich życiu. Oprócz „koncertu reunion” przed 500-osobową publicznością w 2014 r. z udziałem gości i oryginalnego składu na niektóre piosenki oraz kilku lokalnych koncertów w Niemczech, działalność na żywo w tamtym okresie została prawie zamknięta. Inne muzyczne wycieczki również były czasochłonne: Marco i Theo założyli zespół LEVEL FIELDS z Alanem Tecchio (Watchtower, Hades, Non-Fiction) jako wokalistą. Heiko dołączył do power metalowego zespołu Assignment z argentyńskim wokalistą Diego Valdezem (Helker, Necronomicon). Jednakże, dzięki stopniowym próbom nagrywania w różnych studiach (np. w Soundlodge Studio Jörga Ukena) przez ostatnie trzy lata, Poverty's No Crime w końcu ukończył przeklęty siódmy album. Zatytułowany SPIRAL OF FEAR, został wydany wiosną 2016 roku przez niemiecką wytwórnię Metalville. Zmiksowany i zmasterowany przez Simone Mularoni (DGM, Empyrios) w jego Domination Studio w San Marino, stanowi prawdopodobnie najbardziej dojrzały album, jaki zespół kiedykolwiek nagrał. Słuchając płyty możemy odczuć, że etykieta „progresywna” nigdy nie jest nachalna, ale po prostu brzmi naturalnie. Album reprezentuje cały muzyczny zakres zespołu, od odurzających ciężkich riffów gitarowych i inspirujących melodii po intensywne instrumentalne fragmenty i chwytliwe refreny. Zespół nigdy nie brzmiał tak dobrze, jak na tym albumie, aż do... Kolejnej płyty - A Secret To Hide, wydanej w 2021 roku. Płyty, uważanej za doskonałe świadectwo wielkości zespołu, lub przynajmniej równie dobrej jak poprzedniczka. Poverty's No Crime na koncercie w Polsce, to na pewno wydarzenie, które powinno zainteresować nie tylko ortodoksyjnych fanów progresywnego grania.